Niets is toevallig in het werk van Odette Berghmans. Sommige dichters schrijven visueel *, Berghmans schildert poëzie.
Haar inspiratie begon vanuit een passie voor textiel, het sensuele en een diepe bewondering voor oude meesters zoals Van Dyck, Caravaggio en zoveel anderen. Zij waren meesters in het schilderen van stoffen en de menselijke huid, thema’s die ook bij Berghmans terugkomen. Zij heeft groot respect voor traditie en stielkennis. In haar werk gebruikt ze technieken van weleer, zoals clair-obscur en glacis, maar als een schilderij daarom vraagt, maakt ze het af met een stukje borduurwerk.
Of ze nu handen schildert, of de plooien van een jurk, de diepste laag in Berghmans’ werk is een ode aan het leven.
En leven is een ander woord voor vergankelijkheid.
* Als schilder wil je niet dat de wisselende wattendons van een onvoorziene wolk de vorm verzacht…
Ode aan Salvador Dali, Federico Garcia Lorca
