Bruno Van den Broecke

Jan, mijn vriend is een monoloog van Raven Ruëll, gebaseerd op het boek van Peter Pohl. Het stuk gaat over Bruno, die terugblikt op zijn jeugd en op Jan, de jongen die toen een diepe indruk op hem maakte en een onvoorwaardelijke vriend voor hem was.  
  
In een intieme setting, dicht bij elkaar, neemt Bruno je mee naar zijn donkere gedachtewereld en vertelt het relaas over Jan, zijn vriend. 
  
Bruno Vanden Broecke speelde Jan, mijn vriend voor het eerst in 2002. Deze voorstelling over een intense vriendschap wordt ook tweeëntwintig jaar later nog steeds met ontroering onthaald.  
  
en ik kan niet slapen 
want het is te veel 
het is te veel voor mij 
gij zijt te veel voor mij gij 
en als ik in slaap val dan word ik wakker ‘s nachts 
omdat ik denk dat ik de bel hoor 
en dat gij aan de deur staat 
met uw fiets aan uw zij 
en uw wangen rood 
kan ik bij u blijven vannacht 
ja ge kunt bij mij blijven slapen 
ik wil altijd bij u slapen 
en dan loop ik naar beneden en er staat niemand 
alleen de wind die met de bomen speelt 
en die vraagt mag ik binnenkomen 
en ik zeg kom wind kom binnen 
ik ben zo alleen 
ik kan best wat lucht gebruiken